Weekeind en tweede week
Blijf op de hoogte en volg Fleur
26 Maart 2016 | Ghana, Bolgatanga
Inmiddels ben ik een beetje gewent geraakt aan het dagritme van mijn familie hier. Ze beginnen mij geloof ik steeds meer te accepteren. Laatst mocht ik zelfs mee eten met de oma’s van het gezin (voorheen moest ik steeds apart eten).
‘Solemia’ betekend ‘Blanke’ hier en ik merk wel dat nog veel dit woord zeggen in hun conversaties met elkaar, ze spreken dus wel over mij.. Ach ja, dat zal ook wel los lopen.
Van het weekeind heb ik een begrafenis mogen bijwonen. Wanneer er iemand overlijdt wordt dat drie dagen ‘gevierd’, ik ben dus op een van deze dagen erbij geweest.
Ik weet niet wat ik precies had verwacht, maar dit niet in elk geval. Het was echt heel bijzonder: er werd eigenlijk alleen maar gedanst en muziek gemaakt. Wanneer iemand iets knaps of bijzonders deed, wordt er geld op het bezweten hoofd geplakt.
Toen we in een ruimte stonden met z’n allen werd er heel hard muziek gespeeld en ging iedereen in een kring staan. Een voor een kwam er iemand de lege ruimte in en begon uitbundig te dansen voor een paar minuten. Daarna werd er hard gejoeld, zo grappig dit!
Ergens aan het einde werden Evi en ik ook gevraagd om te komen dansen. We wilden niet maar ik dacht, ach waarom niet! En ik heb tussen al die mensen gewoon even een solo gedanst hahaa. Later zag ik een filmpje en het zag er net zo lelijk uit als dat ik dacht dat het eruit zou hebben moeten gezien haha! Het was een bijzondere dag.
Maandag heb ik eerst mijn werkkleding opgehaald (een jurkje) en daarna zouden we mogen beginnen met werken. Maar toen we bij een kantoor aankwamen waar we ons moesten melden bleek het toch niet te mogen: er is in het weekeind een nieuwe directeur aangesteld en die moest weer opnieuw allerlei papieren hebben. We hebben deze dag geloof ik wel 15 hoge pipo’s in sterk geairconditioneerde kantoren gezien..
Dinsdag mochten we dan eindelijk beginnen met werken.
Ik ben begonnen op de Male Medical Ward, dit is te vergijken met een Interne Geneeskunde afdeling in Nederland. Dat is de enige vergelijking die je kan maken met Nederland, voor de rest is werkelijk waar alles anders, echt alles. Deze dienst vond ik echt vreselijk! Ik heb geteld hoeveel bedden er zijn: 19, ook heb ik geteld hoe veel personeel: 15! Je zou denken dat de patiënten dan wel goed verzorgd worden en veel aandacht kunnen krijgen, nou ho maar. Niemand lijkt hier iets te doen! De helft ligt te slapen en de andere helft alleen maar grapjes te maken en op hun telefoon te spelen.
Alle patiënten zijn dood en dood ziek. De helft zou in Nederland al lang op de IC hebben gelegen. Iedereen is extreem uitgehongerd en alle vitale functies, die braaf worden gemeten, zijn hartstikke afwijkend! Alle patiënten liggen daar maar ziek te zijn en het is echt zo frustrerend dat niemand iets doet of de ernst ervan in ziet.
De arts die de visites doet op deze afdeling is denk ik het ergst van allemaal. Hij is echt een corrupte tiran. Hij schreeuwt tegen families en patiënten, staat totaal niet open voor vragen (elke vraag is dom) of voor suggesties (hij is heilig dus wat hij zegt of denkt klopt helemaal).
Ik heb maar besloten het te laten gaan. Ik doe mijn best en volgende week ga ik wel naar een andere afdeling toe.
Wel heb ik voor het eerst op een donker iemand een naald geprikt (ja, ja, in 1 keer goed)!
Ik hoorde van andere meiden die ook hier stage lopen dat je heel gemakkelijk kan switchen van afdeling naar afdeling. Volgende week probeer ik de Female Medical Ward en daarna zie ik wel. Ik kan ook stage lopen op de NICU, ICU, OK’s, nou ja, eigenlijk alles. Ik wil in elk geval iedere afdeling 1 week hebben gezien:)
Vandaag hebben we de eerste interviews gehouden! We hebben al drie families met een gehandicapt kind kunnen spreken over de malaria preventie. Ik vond het erg leuk om te doen. We hebben een meisje ontmoet dat problemen met lopen had, een mentaal geretardeerd meisje en een jongen met een benzine-inhalatie-verslaving. Echt heel erg bijzonder!
Dit weekeind ga ik met een paar meiden op stad, naar nog een begrafenis, naar de kerk (easter sunday) en ZWEMMEN! We hebben een zwembad in een hotel gevonden dus we kunnen heerlijk afkoelen in het water! Ik kijk er naar uit.
‘Solemia’ betekend ‘Blanke’ hier en ik merk wel dat nog veel dit woord zeggen in hun conversaties met elkaar, ze spreken dus wel over mij.. Ach ja, dat zal ook wel los lopen.
Van het weekeind heb ik een begrafenis mogen bijwonen. Wanneer er iemand overlijdt wordt dat drie dagen ‘gevierd’, ik ben dus op een van deze dagen erbij geweest.
Ik weet niet wat ik precies had verwacht, maar dit niet in elk geval. Het was echt heel bijzonder: er werd eigenlijk alleen maar gedanst en muziek gemaakt. Wanneer iemand iets knaps of bijzonders deed, wordt er geld op het bezweten hoofd geplakt.
Toen we in een ruimte stonden met z’n allen werd er heel hard muziek gespeeld en ging iedereen in een kring staan. Een voor een kwam er iemand de lege ruimte in en begon uitbundig te dansen voor een paar minuten. Daarna werd er hard gejoeld, zo grappig dit!
Ergens aan het einde werden Evi en ik ook gevraagd om te komen dansen. We wilden niet maar ik dacht, ach waarom niet! En ik heb tussen al die mensen gewoon even een solo gedanst hahaa. Later zag ik een filmpje en het zag er net zo lelijk uit als dat ik dacht dat het eruit zou hebben moeten gezien haha! Het was een bijzondere dag.
Maandag heb ik eerst mijn werkkleding opgehaald (een jurkje) en daarna zouden we mogen beginnen met werken. Maar toen we bij een kantoor aankwamen waar we ons moesten melden bleek het toch niet te mogen: er is in het weekeind een nieuwe directeur aangesteld en die moest weer opnieuw allerlei papieren hebben. We hebben deze dag geloof ik wel 15 hoge pipo’s in sterk geairconditioneerde kantoren gezien..
Dinsdag mochten we dan eindelijk beginnen met werken.
Ik ben begonnen op de Male Medical Ward, dit is te vergijken met een Interne Geneeskunde afdeling in Nederland. Dat is de enige vergelijking die je kan maken met Nederland, voor de rest is werkelijk waar alles anders, echt alles. Deze dienst vond ik echt vreselijk! Ik heb geteld hoeveel bedden er zijn: 19, ook heb ik geteld hoe veel personeel: 15! Je zou denken dat de patiënten dan wel goed verzorgd worden en veel aandacht kunnen krijgen, nou ho maar. Niemand lijkt hier iets te doen! De helft ligt te slapen en de andere helft alleen maar grapjes te maken en op hun telefoon te spelen.
Alle patiënten zijn dood en dood ziek. De helft zou in Nederland al lang op de IC hebben gelegen. Iedereen is extreem uitgehongerd en alle vitale functies, die braaf worden gemeten, zijn hartstikke afwijkend! Alle patiënten liggen daar maar ziek te zijn en het is echt zo frustrerend dat niemand iets doet of de ernst ervan in ziet.
De arts die de visites doet op deze afdeling is denk ik het ergst van allemaal. Hij is echt een corrupte tiran. Hij schreeuwt tegen families en patiënten, staat totaal niet open voor vragen (elke vraag is dom) of voor suggesties (hij is heilig dus wat hij zegt of denkt klopt helemaal).
Ik heb maar besloten het te laten gaan. Ik doe mijn best en volgende week ga ik wel naar een andere afdeling toe.
Wel heb ik voor het eerst op een donker iemand een naald geprikt (ja, ja, in 1 keer goed)!
Ik hoorde van andere meiden die ook hier stage lopen dat je heel gemakkelijk kan switchen van afdeling naar afdeling. Volgende week probeer ik de Female Medical Ward en daarna zie ik wel. Ik kan ook stage lopen op de NICU, ICU, OK’s, nou ja, eigenlijk alles. Ik wil in elk geval iedere afdeling 1 week hebben gezien:)
Vandaag hebben we de eerste interviews gehouden! We hebben al drie families met een gehandicapt kind kunnen spreken over de malaria preventie. Ik vond het erg leuk om te doen. We hebben een meisje ontmoet dat problemen met lopen had, een mentaal geretardeerd meisje en een jongen met een benzine-inhalatie-verslaving. Echt heel erg bijzonder!
Dit weekeind ga ik met een paar meiden op stad, naar nog een begrafenis, naar de kerk (easter sunday) en ZWEMMEN! We hebben een zwembad in een hotel gevonden dus we kunnen heerlijk afkoelen in het water! Ik kijk er naar uit.
-
26 Maart 2016 - 21:23
Lisanne Hartog:
Super gaaf jou verhalen te lezen Fleur!
Zo te horen heb je nu al zoooveel bijzonders gezien, jaloers!
Nina liet van de week ook trots een foto zien van jou in je 'zuster-jurk'! Staat je super cute!
Hier alles z'n gangetje op A2, Pasen morgen en 4 dagdiensten, pfieeeeuw. Morgen sta ik alleen met Gemma overdag dus die gaat voor het eerst zorg dragen over 8 patiënten. Uitdaging! Spannenddd! Haha
Veel 'zwem- en begrafenis-plezier' xD
Geniet!
Liefs Lisanne -
29 Maart 2016 - 15:31
Leanne:
Hooooi Fleur,
Wat een bijzonder verhaal. Fijn dat jullie al mensen hebben kunnen vinden voor de interviews. Apart zeg hoe het daar in het ziekenhuis gaat, heel erg gaaf dat je dat van dichtbij mee mag maken. Geniet van het lekkere weer, hier regent het alleen maar!
Liefs,
Leanne -
31 Maart 2016 - 21:57
Oma Nel:
Lieve Fleur. Mooie verhalen wat je meemaakt. Ik vind het heel knap wat je allemaal doet. Zuster liefdewerk vind ik dat. Verder gaat hier alles goed, ook met mijn oog gaat het goed. Ik kan nu weer goed zien. Over 3 weken ga ik weer voor controle. Met opa gaat het ook goed. Ik kijk elke dag of er nog een mooi verhaal van je te lezen is. Nou Fleur, ik wens je nog veel succes. Heel veel liefs van opa en oma. -
01 April 2016 - 12:10
Leroy (Nurses On Tour):
Beste Fleur en Evi,
Het is indrukwekkend om jullie verhaal te lezen over jullie stage in het ziekenhuis! Ik herken je verhaal goed! Ik weet nog hoe het was op de kraamafdeling waar wij werkten. Ik snap dat je veel afdelingen wilt zien! Echter, ik raad wel aan om ergens op een afdeling te blijven 'hangen' daar door de negativiteit heen te prikken en op zoek te gaan naar een verpleegkundige die het WEL ziet. Wij hadden hebben deze namelijk wel gevonden en ze zijn er wel! Je verhaal over artsen is ook herkenbaar. Helaas is dat nog steeds realiteit in Ghana!
Heel fijn dat jullie vooruitgang boeken met jullie onderzoek! Vind je het goed als ik daar iets over post op Facebook?
Groetjes aan iedereen en nog heel veel mooie momenten toegewenst!
Leroy -
02 April 2016 - 23:12
Ineke Trommelen-van Den Dries:
Hi Fleur,
Wat een super spannend avontuur ben je aan het beleven! Al die nieuwe ervaringen kun je in je rugzakje stoppen om te gebruiken bij je verdere reis door het leven.
Het moet ook een schok zijn om te zien hoe anders het leven daar is, ten opzichte van het veilige en vertrouwde leventje in NL
We wensen je nog veel plezier in het warme land en volgen je verhalen en foto's met belangstelling!
Liefs,
Erik & ineke -
04 April 2016 - 14:36
Iris :
Wat ontzettend bizar allemaal! Fijn dat je wat meer geaccepteerd wordt door de fam. Succes nog fleur!
Kusjes,
Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
