Aankomst, eerste dagen gastgezin

Hoi allemaal!
Maandag ben ik rond 20 uur aangekomen in Accra, de hoofdstad van Ghana. Hier zijn we opgehaald door een vrouw, Victoria. In haar huis hebben we de 2 nachtjes geslapen. Zij heeft ons geholpen met een sim kaart, een bus ticket en brieven om onze stage te regelen. In Accra is het echt onwijs druk, overal zijn mensen en loopt haast iedereen met een mand of kom op zijn hoofd, echt leuk om te zien. Het is erg warm in Ghana, ondanks dat het de dag van aankomt heeft geregend, is de temperatuur rond de 40 graden.
Woensdagmiddag zijn we rond 12 uur ‘s-middags in de bus gestapt en richting het noorden, naar Bolgatanga gereden. Deze busreis zou zo’n 15 uur moeten zijn, maar omdat de bus halverwege kapot is gegaan hadden we vertraging. Donderdag om 05.00 uur lag ik eindelijk in bed, in mijn nieuwe kamer, in mijn gastgezin.
Gelukkig kon ik nog even slapen voor ik wakker werd van de hitte en het geluid van de mensen en beesten om mijn kamer heen.
De kamer waar in slaap is vierkant en heeft een kleine ruimte waar ik kan plassen in een putje in de grond, en waar ik kan ‘douchen’ door met een emmer water te wassen. Andere behoeftes kunnen in een klein hokje buiten de compound.
Als ik naar buitenstap kom ik op een binnenplaats waar veel huisjes en een ‘keuken’ aan grenzen. De compound is erg groot en ik slaap in de kamer naast The Chief. Ik mocht even binnenkijken, en wat een contrast! Alle huisjes zijn klein en echt van die Afrikaanse huisjes en van binnen kaal en viezig. Het paleis van The Chief is hartstikke mooi: mooie tegels, leren banken, een gigantische TV op een mooi zilverkleurig kastje en heeft zelfs een koelkast.
Donderdag heeft iemand van Nurses on Tour (het kantoor zit vlak achter mijn huis) mij opgehaald en een fiets meegegeven. We zijn door Bolgatanga heen gaan rijden en de stage geregeld in het Regional Hospital. Ik zal hier 3 diensten per week draaien, voor 3 maanden lang. De eerste maand mag ik op de Medical Ward, 2e maand op de General OPD en de laatste maand op de Surgical Ward. De Gerneral OPD is volgens mij iets van een triageruimte met spoedeisende hulp.
Uitgeput en helemaal doorweekt kwam ik weer terug bij mijn gastgezin. De moeder heeft me de hele compound laten zien en mij voorgesteld aan iedereen, maar ik heb geen enkele naam onthouden (zelfs niet die van de moeder.. haha).

De moeder van het gezin heeft mijn matras voor de deur gelegd en mijn klamboe erboven gehangen. Iedereen zat nog in de binnenplaats waar ik dus naast lag en ik was daar aan het slapen haha. Het was veel prettiger slapen zo, veel koeler dan binnen!

Vandaag werd ik wakker door de mensen om mij heen. Aangezien ik nog niet veel foto's heb gemaakt, ben ik foto's gaan maken van de compound en omgeving. Achter de compound zitten blijkbaar scholen. De schoolkinderen kunnen goed Engels praten en waren erg nieuwsgierig naar mij. Ze wilden me van alles laten zien. Van een paar meisjes moest ik blijven om hen te zien dansen en zingen: heel erg leuke ervaring.
Hierna ben ik opgehaald door iemand van Nurses on Tour voor een meeting over ons onderzoek. Hierna zijn Evi en ik de stad ingegaan voor wat fruit. Terug in mijn gastgezin heb ik kunnen helpen met eten koken.
De vrouw van The Chief kwam naar mij toe en vroeg wat ik had gedaan, nadat ik vertelde dat ik fruit had gekocht werd ze semi-kwaad: ik had eten naar haar moeten brengen. Morgen haal ik wel iets voor haar..
Het is best lastig dat iedereen Frafra (een taal binnen het Ghanees) tegen mij spreekt, alleen de moeder van het gezin kan Engels spreken. Jammer dat ik niet zo’n talenknobbel heb als mijn broertje Bram heeft, dat zou wel handig zijn haha. Nu moet iedereen duizend keer zeggen dat ik “Nabaa” moet zeggen zodra iemand mij groet, goede dag wenst en volgens mij nog een keer haha.
Ze hebben mij een naam gegeven: Ayinbota. Dit zou ‘Born this way’ betekenen. Vind ik best mooi, hoop dat het ook zo bedoel was haha.