Week 5
Blijf op de hoogte en volg Fleur
18 April 2016 | Ghana, Bolgatanga
Evi en ik werken hard aan ons onderzoek, we werken gestaag door! Met Nurses on Tour zijn we meegegaan naar een afgelegen dorpje om interviews te doen voor ons onderzoek en voorlichting te geven aan de mensen. Iedereen verzamelde zich onder een grote boom. Hier heeft het persoon van Nurses on Tour uitgelegd wat malaria is en hoe je je ertegen kan beschermen. Hierna hebben Evi en ik geholpen met het uitdelen van muskietennetten. We hebben onder de mensen uit het dorp een jongetje gezien met het Syndroom van Down, erg bijzonder bij zo’n donkere huid, op de een of andere manier is het lastiger te zien. Ook zagen we een albino-jongen. Erg sneu, hij was verbrand door de zon en omdat ook zijn oogleden zo verbrand waren had hij moeite met zien.
Voor mijn reisverzekering moest ik om mijn camera te kunnen vergoeden, aangifte doen bij het politiebureau. We hebben er een paar uur over gedaan, maar we hebben gekregen waarvoor we zijn gekomen.
Achter het gigantische bureau waar een paar officiers aan het werk waren, was het erg donker. Je kon een grote, zwarte, stalen, tralies-deur zien met gigantische sloten eraan. Toen wij, blanken, voor het bureau stonden kwamen er steeds halfnaakte mannen aan de andere kant van de deur tevoorschijn. Het bleek een cel te zijn, waar heel veel mannen in opgesloten zaten. De hele cel was geheel zwartgeverfd en iedereen had enkel een onderbroek aan. Het had iets weg van een oude Pippi Langkaus film. Het stonk er naar zweet en urine. De mannen waren aan het bedelen om drinken en eten, hun lange dunne armen door de tralies heen gestoken.
Ik heb met Evi meegelopen op de kinderafdeling, het was een rustige dienst maar heb wel een paar kindjes een infuusnaald kunnen geven/bloed afgenomen. De tijd ging sneller dan normaal en het was erg gezellig samen.
Woensdag zijn we met een vriendinnetje van ons, ook een Nederlandse vrijwilliger, naar het ziekenhuis gegaan omdat zij ziek was. Die middag kreeg ik ook buikpijn, waarvan ik eerst dacht: “Neejoh zal wel niet zo erg zijn als bij onze vriendin. Misschien was het wel een plaatsvervangende pijn!”. Maar die nacht ben ik echt ziek geworden waardoor ik de dagen erop helaas niet kon werken op de kinderafdeling.
Ik was wel weer op tijd beter voor het weekeind. Vrijdag hebben we nog interviews gedaan in het centrum van Bolgatanga en zaterdag zijn we weer gaan zwemmen. Deze keer moesten het broertje en zusje van Evi mee. We hebben ze een soort van leren zwemmen en voor de rest heerlijk gerelaxt.
Zondag zijn we naar Paga gegaan, dit ligt vlak bij de grens bij Burkina Faso en hier is een krokodillen-vijver. Ik was niet echt bang toen we naar het meer vol met +- 300 krokodillen liepen, maar toen er een hele grote het water uit liep, kneep ik hem wel! We konden hem aanraken, in ruil voor een levende kip, die hij in een seconde had verorberd.
Hierna zijn we in Paga naar een Slave Camp geweest. In de 18e en 19e eeuw zijn hier de slaven verzameld door ze mee te lokken uit de omgeving, voor ze werden verkocht. Wat bijzonder was, is dat het geen blanke mensen waren, maar lokale mensen, die de mensen lekker maakte door te zeggen dat ze geld konden verdienen in andere landen om hun gezin te voeden, en vervolgens hun vrijheid afpakte.
De komende week ga ik weer op de kinderafdeling werken en gaan we naar nog afgelegen dorpjes afreizen om nog meer interviews af te nemen voor ons onderzoek.
Voor mijn reisverzekering moest ik om mijn camera te kunnen vergoeden, aangifte doen bij het politiebureau. We hebben er een paar uur over gedaan, maar we hebben gekregen waarvoor we zijn gekomen.
Achter het gigantische bureau waar een paar officiers aan het werk waren, was het erg donker. Je kon een grote, zwarte, stalen, tralies-deur zien met gigantische sloten eraan. Toen wij, blanken, voor het bureau stonden kwamen er steeds halfnaakte mannen aan de andere kant van de deur tevoorschijn. Het bleek een cel te zijn, waar heel veel mannen in opgesloten zaten. De hele cel was geheel zwartgeverfd en iedereen had enkel een onderbroek aan. Het had iets weg van een oude Pippi Langkaus film. Het stonk er naar zweet en urine. De mannen waren aan het bedelen om drinken en eten, hun lange dunne armen door de tralies heen gestoken.
Ik heb met Evi meegelopen op de kinderafdeling, het was een rustige dienst maar heb wel een paar kindjes een infuusnaald kunnen geven/bloed afgenomen. De tijd ging sneller dan normaal en het was erg gezellig samen.
Woensdag zijn we met een vriendinnetje van ons, ook een Nederlandse vrijwilliger, naar het ziekenhuis gegaan omdat zij ziek was. Die middag kreeg ik ook buikpijn, waarvan ik eerst dacht: “Neejoh zal wel niet zo erg zijn als bij onze vriendin. Misschien was het wel een plaatsvervangende pijn!”. Maar die nacht ben ik echt ziek geworden waardoor ik de dagen erop helaas niet kon werken op de kinderafdeling.
Ik was wel weer op tijd beter voor het weekeind. Vrijdag hebben we nog interviews gedaan in het centrum van Bolgatanga en zaterdag zijn we weer gaan zwemmen. Deze keer moesten het broertje en zusje van Evi mee. We hebben ze een soort van leren zwemmen en voor de rest heerlijk gerelaxt.
Zondag zijn we naar Paga gegaan, dit ligt vlak bij de grens bij Burkina Faso en hier is een krokodillen-vijver. Ik was niet echt bang toen we naar het meer vol met +- 300 krokodillen liepen, maar toen er een hele grote het water uit liep, kneep ik hem wel! We konden hem aanraken, in ruil voor een levende kip, die hij in een seconde had verorberd.
Hierna zijn we in Paga naar een Slave Camp geweest. In de 18e en 19e eeuw zijn hier de slaven verzameld door ze mee te lokken uit de omgeving, voor ze werden verkocht. Wat bijzonder was, is dat het geen blanke mensen waren, maar lokale mensen, die de mensen lekker maakte door te zeggen dat ze geld konden verdienen in andere landen om hun gezin te voeden, en vervolgens hun vrijheid afpakte.
De komende week ga ik weer op de kinderafdeling werken en gaan we naar nog afgelegen dorpjes afreizen om nog meer interviews af te nemen voor ons onderzoek.
-
18 April 2016 - 20:16
Mama:
Haai lieve Fleur! jeeeeeeeeeeeeeeeeeeeetje zeg, wat ben je bruin geworden!!
En wat een creepy foto's. We hebben ze net bekeken op de tv, geen idee hoe dat gaat, dus lang leven je zusje Roos!
Maar eh........toen leken die alligators nog groter, en gilde ik het uit. Jeetje zeg, je bent echt n heldin! Dat je dat durft! Echt...de rest vd foto's zijn super zeg. Ik smul ervan. En wat een verhaal over de gevangenis, jeetje heftig hoor. Gelukkig is het gelukt om aangifte te doen. Richting Burkina Faso ga je toch niet meer? Ik vind de krokodil van kapitein Haak geweldig, deze iets minder haha!
Bedankt voor t delen van je geweldige avonturen, ik kan niet wachten tot ik je weer "live " weer zie. Klapzoen voor jezelf , mama. -
25 April 2016 - 11:45
Mike:
Hoi Fleur, wat gaaf om te lezen dat je je draai al helemaal hebt gevonden in Afrika. En mooi dat je ook al zoveel aan jullie onderzoek kunt werken. Oma Muires was nog wel bezorgd over je schaarse kleding op de foto's, in verband met de vele zwarte mannen. Haha, is bezorgdheid en komt uit een goed hart.
Een updeetje uit Ldam: Eline heeft haar 11e zwemdiploma gehaald; nu nog maar eentje en dan heeft ze ze allemaal. Strebertje hè?!
De meivakantie is begonnen voor Luc. Hij is uit logeren bij een vriendje. Eline is vanaf woensdag 2 1/2 week vrij. Vandaag is ze voor het laatst op de naschoolse opvang. Ik ga vanmiddag ijsjes brengen, zodat ze kan trakteren. Ze legde me nog wel even uit hoe laat ik dan van huis moest vertrekken en hoe ik moest rijden naar de supermarkt om de ijsjes te kopen (van wie zou ze dat nou hebben, dat controlfreakerige?).
Ik ben zelf ook 2 weken vrij, omdat ik over 2 weken aan mijn nieuwe baan begin bij de Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit in Utrecht. Heb ik heel veel zin in. Mijn afscheid op werk was superleuk. Verder hebben we gisteren oma even meegenomen naar de Pier in Scheveningen. Is ze er even uit. Het is voor haar natuurlijk drukker dan normaal omdat opa nog herstellende is van zijn val. Gelukkig heeft opa geen Parkinson.
We hebben voor Siep een kattenluik geïnstalleerd. Als kadootje voor haar verjaardag, ja, ze is al weer een jaar oud. Kan ze lekker zelf naar binnen en buiten lopen in plaats van elke 5 minuten voor de deur te staan mauwen.
We wensen je heel veel succes met je boeiende stage en onderzoek en kijken weer uit naar je volgende reisverslag. groeten uit Ldam!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
